Sentimentele nonsense

Ja het is waar. Ook ik de waargeboren droogkloot die iedereen in mij kent krijgt 's nachts zo af en toe een sentimentele, soms bijna filisofische, oprisping waarna de woorden over welk onderwerp dan ook als sigarettenrook uit mijn mond (of in dit geval alleen gedachten) stromen. Zo vanavond ook weer over het genieten van de kleine dingen in de wereld. Een groter cliché bestaat denk ik niet! Ik zag mezelf over een jaar of 5 in een hutje op de hei. Stromend water graag aanwezig maar elektriciteit is absoluut geen must! En dan pas ga je zien hoe luxe en vaak ook overbodig veel dingen zijn zoals we die nu kennen. Stel ik woon straks in een hutje op de hei of berg of noem het maar op. Dan heb je heb dus ten eerste geen last van allemaal, vaak zeurende, mensen om je heen. Er zijn geen mensen die je dingen vertellen die je moet doen. Je kan jezelf vermaken door simpel weg de hele dag buiten te zijn en lekker voor jezelf dingen te doen zonder afgeleid te worden door bijvoorbeeld dat verdomde 'pling!!' wat je telefoon doet wanneer je weer een appje krijgt waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten. Enige wat er is, is rust. Ruimte en vooral vrijheid. Lekker primitief alles aanpakken. Je eigen dingen fiksen. Bouwen wat je nodig hebt en dingen maken die kapot gaan. Want wanneer zul je je nu beter bewust worden van alle overbodige luxe in de hedendaagse wereld. Stel ik zit daar in een hutje en mijn stromend water houdt ermee op! Durf te wedden dat ik me op dat moment pas ga realiseren hoe relaxd het eigenlijk is dat we stromend water hebben en hoe goedkoop het is. Daar in die hut zal ik zelf moeten regelen dat het weer gaat stromen en dat ik genoeg binnen krijg om te overleven. Het hele gevoel van niks hoeven. Alles zelf bepalen. Maar dan ook echt alles! Stel je wilt lekker de hele dag in je blote kont rondrennen, niemand die er wat van zegt! Of dat je gewoon de hele dag ergens op een bergtop met een primitieve vishengel je stukkie aas het water in mieterd en dan gewoon genieten van de rust ruimte en alle dingen die er niet zijn terwijl je dacht dat je ze wel nodig had om te kunnen leven (denk aan stroom, internet, verwarming en dergelijke) zoals bier, oke die wil ik toch graag behouden. Maar al die andere dingen heb je op ene moment wachtend op een visje wat moet bijten, niet nodig! En niet alleen op zo moment heb je het niet nodig. We zouden prima zonder moeten kunnen! Ja ik zou zo graag lekker afgelegen van de rest van de wereld willen wonen. Lekker mijn eigen ding doen. Misschien wel een vrouwtje en/of een hond erbij omdat het helemaal alleen zijn zo lang misschien ook wat saai wordt. Maar verder lekker niemand om je heen! Doe mij dat maar. Dan leer je denk ik pas echt genieten.

Wakker worden in de trein

Vanmorgen zat ik om 07:04 uur al in de trein op weg naar Zwolle. En wat zat ik daar toch genieten. Iedereen in de wagon dacht geloof ik hetzelfde: iedereen gewoon mond dicht en gun elkaar de tijd om wakker te worden. Wat een oase van rust straalde de gehele coupé uit. Geweldig! Wakker worden is belangrijk, zeker als je al zo vroeg in de ochtend je bed uit moet en gelijk moet nadenken over wat je allemaal mee moet nemen. Dan nog te beginnen over het op tijd op het station zijn om je trein te halen! Velen, waaronder ik zelf, hebben dan niet eens de tijd of zin om een ontbijtje klaar te maken of een slokje drinken te nemen. Dat was vanmorgen bij mij ook het geval. Ik kwam traditioneel net iets te laat mijn mandje uit zodat ik me moest haasten om de trein te halen. Niks gegeten, pak ijsthee in mijn tas gedrukt samen met een paar bolletjes en beleg er los naast. Snel schoenen en jas aan en gaan met die handel. Onderweg nog even snel aan de wegen teren (wat eigenlijk ook niet eens heel fijn is als je niet gegeten hebt maar goed, we zijn niet voor niets verslaafd). En dan kom je op het station, het is nog een beetje uitgestorven overal, je komt wat lui op de fiets tegen die net zo chagrijnig kijken als jij zelf. Gelukkig dacht ik bij mezelf, ik ben niet de enige die er moeite mee heeft. Fijn de trein komt er al aan, je stapt in. En dan kom ik me toch in de perfecte coupé terecht. Geheel onbewust treed ik toe tot deze prachtige ronde koepel wat maar 1 ding uitstraalt: rust! Heerlijk zeg, er was zelfs genoeg plek om lekker te zitten. Vaak zitten er verspreid over de trein wel wat groepjes die een treedje energie drank weg tikken voor ze in de trein stappen, ze lullen er op los en zowel de oren van hun vrienden als die van jou beginnen er pijn door te doen. Of iemand die lekker in zijn eentje zit met een muziekje op, jammer is wel dat ik altijd de tekst van het liedje duidelijker kan horen dan de persoon met de oortjes in de oren. A fin, er is altijd wel iets of iemand wat de rust verstoord en hierbij ook meewerkt aan een vervelende wakker-word periode. Vanmorgen dus niet! Ik was zo blij, lekker zitten, oogjes op halve stand, voetjes over elkaar en rustig wachten tot je op je eindpunt bent. In een keer is niks meer vervelend en lijkt alles mee te zitten! In de overweldigende rust lekker dingen over denken die je nog moet doen of regelen, het zou bijna niet beter kunnen zijn! (misschien een bakje koffie en een peukje in de trein..). Bij deze wil ik iedereen die in de achterste coupé van de sprinten richting zwolle van 07:04 (ermelo) zat graag bedanken! Graag tot de volgende keer!

Wachten

Iedereen kent het wel, wachten. Meest gehate vorm van tijdverdrijf als ik de mensen om mij heen mag geloven tenminste. Wachten gebeurt ook eigenlijk veel te vaak en het is eigenlijk altijd vervelend, wachten op de bus, de trein, je date. Ja liever is natuurlijk alles precies op tijd en gebeurt alles op het juiste moment zodat het hele fenomeen wachten uit het woordenboek geschrapt kan worden. Helaas hebben wij deze power niet dus zullen we toch allemaal af en toe even niks moeten doen en moeten wachten. Maar wat is er nou eigenlijk zo vervelend aan? Ik moest laatst 20 minuten op de bus wachten. Ik vond het absoluut geen probleem hoor, lekker in het zonnetje, sigaretje erbij. Heerlijk. Ik dacht zelfs een moment: laat die bus nog maar een half uurtje later komen. Oké oké, ik zal niet liegen ook ik heb vaak zat dat ik een gruwelijke hekel heb om te wachten op iemand waarmee je hebt afgesproken, daarentegen is het natuurlijk wel stoer om zelfs ongeveer 5 minuten te laat te komen als je iets afspreekt met iemand. Maar dit terzijde. De vervelendste vorm van het wachten heb ik inmiddels ook ontdekt. Wachten op je salaris. Wat een hel is dat zeg! Eind van de maand, geld is op gegaan aan dingen als vakantie boeken en een kaartje voor Lowlands. En niet te vergeten aan die kilo's tabak die er doorheen gejaagd wordt en vergeet de liters alcohol niet die elk weekend genuttigd moeten worden. Geld is op, en wachten maar. Zul je net zien dat karma je ook gaat haten en dingen gaat bepalen voor je die minder prettig zijn, even een opsomming: fiets kapot, schoenen kapot, broek kapot, peuken op en ga zo maar door! Oplossing: GELD. Maar dat is er nog niet want de baas heeft blijkbaar geen haast met het uitkeren van ons salarisje, wat overigens bij lange na niet in de buurt komt van de Balkenende norm maar goed, we kunnen er van 'leven'. Ik weet, tussen de 1e en de 7e van de nieuwe maand krijgen we het loon van de vorige maand. Op het moment dat je op je geld zit te wachten klinkt dat net als wanneer Piet Paulusma zou zeggen: 'het kan morgen tussen de 5 en 20 graden worden met eventuele kans op neerslag' heb je dus helemaal niets aan! Ondertussen is er nog steeds geen salaris en hebben toch echt wel een nieuwe fiets nodig! We willen namelijk wel dingen gaan doen, of alleen al naar het werk kunnen fietsen! Het zit allemaal niet mee.
Ik mag hopen dat er toch ooit een oplossing kan komen dat we in ieder geval niet meer op ons geld hoeven te wachten! A fin, net als alle dingen die mensen graag anders zien in Nederland zal hier wel weer niks van terecht komen. We kunnen maar 1 ding doen met zijn allen, wachten op antwoorden uit de kamers!