Kon het maar, was het maar mogelijk en legaal om het hele systeem wat in de afgelopen 2014 jaar ontwikkeld is in Nederland gewoon keihard te fucken. Er gewoon onderuit komen. Niet te hoeven leven volgens het ontzettend en veel te uit getakte boekje wat de verschillende Nederlandse regeringen en dergelijke in elkaar hebben geflanst. Als je er een heus boekwerk van zou fabriceren zou het eruit zien als het seks handboek uit de films van American Pie. Een boek wat met touwtjes en duct tape aan elkaar hangt en verschillende pagina's die gedecoreerd zijn met vertakkingen op externe velletjes random papier wat er tussen is geplakt.
Waarom is het eigenlijk zo? Waarom kun je niet gewoon altijd en overal je gang zoals je dat wilt? Waarom zijn al deze regels er? Zou het hierdoor echt beter gaan? Hadden ze het in het hippie tijdperk het zo slecht dat al de, vaak mieren neukende, regels daadwerkelijk nodig zijn? Waarom moeten we aan allerlei dingen vast zitten? Denk aan school, werk (oké dat kan ik nog begrijpen, we moeten immers ergens onze centen vandaan halen), afspraken, alles wat je je maar kan bedenken wat een bepaalde tijd en duur heeft. Waarom is dat er eigenlijk? Wie heeft het bedacht dat we tot een bepaalde leeftijd leerplichtig zijn? Wie heeft het bedacht dat we maatschappijleer moeten leren vanuit een schoolbank terwijl de maatschappij buiten gebeurd en je 10 keer meer over de maatschappij zult leren wanneer je er zelf deel van uit maakt. Maar nee, natuurlijk is er een meneer die dacht: ik schrijf het in een boek, dan leren ze het vanzelf. En dan jaren later de schoolbanken uitstappen en er achter komen dat je er eigenlijk geen reet aan gehad hebt.
Alles op een rijtje, we moeten heel veel, we worden tot veel dingen verplicht (waar we dan uiteraard ook verplicht voor moeten betalen, wat ik ook een rare gewaarwording vind maar goed) en er mag eigenlijk heel weinig. Hoe is het in godsnaam zo gekomen met onze samenleving?
Waarom kan ik niet, wanneer ik dat zou willen, mijn spullen in een tas gooien, de straat op gaan en richting een deel van Nederland gaan waar het me leuk lijkt om een weekje of misschien wel 2 door te brengen. Als ik dat nou op dit moment wil. Waarom kan dat dan niet? Politiek correcte. 'normale', mensen zullen mij antwoorden met: je moet werken op die en die dag, je moet trainen geven zus en zo laat, je moet dingen regelen voor school en noem het maar op.
Dat wil ik helemaal niet, ik wil gewoon dingen gaan doen op de momenten waarop ik ze wil doen. Stel ik beslis morgen mijn backpack minimaal te vullen om een weekje ergens te vertoeven in een noordelijke uithoek van Nederland. Dan wil ik dat gewoon kunnen! En dan wil ik het liefst niet eens het idee hebben dat ik het systeem aan het fucken ben, nee! Het moet gewoon kunnen! Leer je nu meer in de schoolbanken, of leer je meer door erop uit te gaan en zelf je kennis te ontdekken. Ik geef toe, misschien gaat het in de schoolbanken allemaal wat vlotter, maar ook zeker een heel stuk oppervlakkiger.
Kunnen we niet met zijn allen afspreken al die regeltjes in dat boekje in een doosje te proppen, het doosje op een hoop brandende bramenstruiken gooien (ander hout mag ook), en nooit meer ergens aan vast te hoeven zitten. Gewoon het gevoel van echte vrijheid, doen en laten wat je wilt, wanneer je wilt. Dat zou ik willen. Alles (lees bijna alles, voor alles is een uitzondering speciaal voor de politiek correcte pessimisten onder ons) zou moeten kunnen zonder het systeem te hoeven fucken.
Laat de kritiek alsjeblieft komen. Dan zal ik jouw breinsysteem ook proberen te fucken.
woensdag 20 augustus 2014
dinsdag 19 augustus 2014
Fucking Lowlands 2014
Jaja het was eindelijk zover! Mijn eerste keert naar A Camping Flight To Lowlands Paradise! En wat een paradijs was het! Donderdag ochtend natuurlijk ontiegelijk vroeg mijn heerlijke nestje uit na een kort nachtje omdat de spullen in stijl pas om 02:30 uur in mijn tas zaten. Maar ach wat maakt het uit!? De auto deed goed zijn werk en dropte ons af, nog even een stukje lopen en BAM. Daar stonden we, vooraan in de, uiteindelijk, veel te grote rij waar iedereen altijd een hekel aan heeft. Nou wij dus niet, vooraan, tegen de poorten aan zo'n beetje. Neer ploffen, biertje erbij en maar even een heerlijk shaggie pielen. God wat genoten we al met zijn allen. Natuurlijk vlogen de bekende wiet geuren van links naar rechts voor mij langs, maar het maakt allemaal niet uit! Op Lowlands kan (bijna) alles!
Het duurde wel lang moet ik zeggen, maar klagen deden we niet, althans de meeste niet, want het was feest! Toen al, daar in de rij. Nog 1 dag voor het festival terrein überhaupt openging was het al feest! Eindelijk door de poorten heen op naar de trap des hels. Zo hels vond ik hem niet hoor, iedere stap op de trap was een stap dichterbij het enorme feest wat op losbarsten stond! Het kon dan ook nooit lang duren voor het bier rijkelijk vloeide wanneer de tenten stonden en iedereen aan zijn laatste litertje zelf meegenomen drinken (lees alcohol, frisdrank had niemand mee) begon. Gelijk ook even wat lui op pad gestuurd om maar 2 party tenten te halen in de prachtig ingerichte HEMA winkel. Helaas hebben de party tenten de 3e nacht niet overleefd, mooi windvlaagje en krak zeiden 2 pootjes, een natuurlijke reactie was uiteraard om de rest dan ook maar flink te vernielen. Ach we hadden al lol genoeg gehad van die dingen en mee naar huis nemen is nooit een optie geweest.
Dag 1:
De vrijdag, eigenlijk dag 2 natuurlijk maar op dag 1 was het festival terrein helaas niet open. Beginnen met de Blood Red Shoes. Moet eerlijk zeggen dat ik hun muziek nog nooit gehoord had maar het klonk magisch, het geluid in de Alpha was (toen nog wel) heel goed. Ja je ziet het goed, toen nog wel staat er tussen haakjes achter. Want wanneer je eenmaal in de Bravo of India bent geweest merk je pas hoe slecht het geluid in de grootste tent van Lowlands Paradise eigenlijk is. Het volgende wat we gingen zien was Bring Me The Horizon. In de Grolsch, uiteraard al een van mijn favorieten tenten alleen al door de naam. Het was hard, ruig, vies, goor, alles erop en eraan. Lekker muzikale metal met een lead zanger met een kut stem. Maar heerlijk dat was het wel! Kei harde circle pits aan de rechterkant van de stage, waar aan de linkerkant de mensen zich opmaakten voor een incredible wall of dead waarbij een van onze groep zijn neus nog zou gaan kneuzen. Na, op BMTH kei en kei hard los gegaan te zijn gingen we door naar de Marmozets, iedereen was eigenlijk een beetje in een dip beland dus we hebben vooral even wat gegeten en gedronken + gechilld met Marmozets op de achtergrond. Wat trouwens prima vertoeven was.
Dan komt het moment, opweg naar de Alpha voor Triggerfinger, natuurlijk stampes druk dus gewoon buiten gebleven maar je merkte gelijk wat een kut geluid die tent eigenlijk heeft. Jammer. Daarna ook maar snel naar Flume in de Bravo gegaan. En hoe hard was dat!? Hij begon met een lage bass toon waarbij je organen bijna uit elkaar trilde. De toon was gezet. Voor zijn booth op de stage stond een 6 hoekige doos unit met spiegels en ledjes erin. Spacend, dat is denk ik de enige juiste omschrijving die men hierbij kan neerzetten.
Na het Flume spektakel, wachtende op wat uiteindelijk mijn nummer 1 van Lowlands zou worden, maar even flink wat bier gehaald om mijn vochtgehalte bij te werken. Had ik beter niet kunnen doen want tijdens I Am Legion (mijn persoonlijke nummer 1) kwam alles er net zo hard weer uit, er openden poriën waarvan ik echt geen flauw benul had dat ze op die plekken überhaupt bestonden. Verder natuurlijk een onvergetelijk nachtprogramma in de Bravo met Lenzman, Fred V & Grafix en Camo & Krooked.
Ja de sfeer, flow, adrenaline en zin in meer gierde door mijn lichaam. Op naar dag 2!
Dag 2:
We hadden het plan om Tai Chi te gaan doen om half 11 in de ochtend. Captain Obvious has arrived! Hebben we uiteraard niet gedaan want iedereen was brak of nog niet eens wakker om half 11. Eerste van onze groep had zijn maaginhoud al naast de tent gelegd, die dacht vast dat ie er dan alvast vanaf zou zijn. Helaas heeft hij dit het hele weekend nog moeten horen.
Rond een uurtje of 12 toch maar het terrein op en niet eens voor de muziek. Even al die kleine shops langsgelopen. Zag er allemaal wel leuk uit, leek een beetje op een XXL versie van de dingen die gebeuren op het mini festival Lalaland.
Het eerste optreden wat we hebben bezichtigd was dat van Oscar and the Wolf. Hoe lekker is dat zeg, nog nooit van gehoord (wederom) maar overheerlijk relaxerend om mee wakker te worden. De zanger had een of ander gewaad om zich heen hangen, het leek op een stuk stof wat hij stiekem uit de kast van de Dalai Lama had gejat. Geweldige vibe hing er rond de Charlie tent. Daarna naar de India voor Cage the Elephant. Na dit ontzettend lekker feestje in dezelfde tent gewacht op Chet Faker, ik vond dit helaas vies tegenvallen dus het was maar weer eens tijd om mijn lichaam op de grond te laten ploffen na een pilsje gescoord te hebben en lekker een sigaretje op te steken. Want na Chet Faker was het tijd voor mijn persoonlijke nummer 3: The Kik. Ze worden door sommigen wel de Neerlandse Beatles van deze tijd genoemd. Dat mag, het mag allemaal! Als het maar gelijk staat aan lekker swingende pop rock met een kneiter stevige Rotterdamse stem (Dave von Raven). Feest, feest, feest. Het was één groot feest. De zanger moest soms meerdere minuten wachten tot het applaus van ons aller publiek ophield om iets door de microfoon heen te proppen.
Eigenlijk was ik van plan na The Kik een feestje te bouwen bij Gesaffelstein, dat vond mijn lichaam niet zo'n heel erg strak plan dus maar even naar de camping gelopen, hapje in mijn mik geduwd en nog wat bier om het weg te spoelen om zo nog even een laatste nummertje van Gesaffelstein te kunnen gebruiken om spierpijn te ontwikkelen voor later.
Hierna was ik van plan een los projectiel te spelen en iedereen maar te volgen voor het nachtprogramma want ik had niet per se dingen die ik echt wilde zien. Hier is helemaal niks van terecht gekomen. Het programma ging als volgt. Bier halen, neer ploffen naast de Bravo. En praten, heel veel praten. Met uitzicht op de vetste 'muur' van het hele terrein. Zoek het maar op, ik durf het niet te omschrijven in woorden omdat ik geheid de sickness van de muur kleineer met alleen mijn woorden. De klok sloeg half 6 toen ik mijn tentje open ritste om een welverdiend uiltje te knappen.
Dag 3:
Alweer zondag, fuck wat gaat dat snel. Ook nu wilden we eigenlijk naar Tai Chi maar wederom had niemand zin of energie om eerder dan 10 uur zijn bed uit te kruipen. Het nieuwe doel was om op tijd te zijn voor het concert van Snoop Dogg. Het was leuk hem eens te horen live, maar overweldigend? Nee. Niet voor mij in ieder geval. Snel vergeten en gauw door naar de voorkant van de Alpha om in het voor vak te geraken tijdens Die Antwoord. Ook dat was muzikaal (vooral vocaal van die meid) niet het beste. Maar hé, het was wel een groot heerlijke liefhebbend feest! Stukken belangrijker vond ik dat. Gauw daarna door naar de Grolsch, snoeihard springen en de benen testen op Gogol Bordello. Uitgerekend deze mannen en vrouwen staan op mijn persoonlijke nummer 2 plekje. En waarom?! Lees en huiver. Het is Gypsy Punk. Het is veel feest, veel instrumenten, veel mensen die hun stem laten horen door de microfoon. Het is Punk, zo nu en dan zelfs richting de rock. Af en toe versta je er geen reet van want dan praten ze de taal van hun oorsprong. Er zitten heerlijke stukjes gitaar, viool en accordeon doorheen. Die gasten zijn gek, ze zijn dronken (ze dronken immers aan één stuk door tijdens het optreden). Het is de perfecte band voor op een festival. Natuurlijk waren het invallers deze keer voor London Grammar maar wat ben ik blij dat die chick van London Grammar met haar stem loopt te kloten anders was dit heerlijke feest er nooit geweest! Iedereen, ga deze muziek checken! Zet het dan alsjeblieft snoeihard aan. Maak iedereen in je huis en naast je huis boos omdat het te hard staat en maak feest! Dat is waar deze band voor staat, feest, feest en nog eens FEEST. Doe het! Helaas kwam ook aan dit optreden een einde. Daarna was de schade goed te zien. Mijn broek was doorweekt en de regen die moest nog komen. Het was zweten, het was vunzig maar ik was o zo blij dat ik dit feestje mee heb mogen maken. Gelukkig ook maar dat het kort daarna flink begon te storten, kon ik tenminste even afkoelen.
Vervolgens dezelfde tent even ingedoken om met een klein groepje You Me At Six te horen, was oké. Lekker harde ruwe gitaren alleen jammer dat de lead stem dan weer zo slap is. Ja daar had ik liever die dude van BMTH gehoord maar oké. Ik zal niet klagen want ik heb alsnog goed genoten van het geheel.
Vervolgens was mijn dip op zijn toppunt, dus ging ik naar The Skints. Wauw, wauw, wauw. Heerlijke reggae/ska/dub/dnb slow. Het waren heerlijke, lekkere, chillende, relaxerende vibes die uit de speakers kwamen zetten. Ja het was fijn. Helaas zat hierna mijn Lowlands avontuurtje er alweer bijna op. Nog even naar QOTSA geweest wat vies tegenviel, zowel door het geluid in de Alpha als de band zelf.
Ja ja, dat was het weer. Nog even doei zeggen en dergelijke tegen de mensen die ik ken en bam. Snel mijn spullen pakken en wegwezen want mijn lift stond alweer een uur op me te wachten. Gelukkig zat ik nog in de feeststemming dus had ik er weinig moeite mee.
Het was goed, hard, ruig, vies, vunzig, chill, relax, sfeervol, episch, anti melancholisch, feest, druk maar toch ook weer niet, gezellig, duur maar dat maakt geen fuck uit. Oftewel, als je er nog nooit ben geweest. GA ER HEEN ALSJEBLIEFT.
Dus.
En als iemand mij kan vertellen wie Micheal is, of waar Sjoerd blijft of wanneer Slayer speelt ben je een held.
Het duurde wel lang moet ik zeggen, maar klagen deden we niet, althans de meeste niet, want het was feest! Toen al, daar in de rij. Nog 1 dag voor het festival terrein überhaupt openging was het al feest! Eindelijk door de poorten heen op naar de trap des hels. Zo hels vond ik hem niet hoor, iedere stap op de trap was een stap dichterbij het enorme feest wat op losbarsten stond! Het kon dan ook nooit lang duren voor het bier rijkelijk vloeide wanneer de tenten stonden en iedereen aan zijn laatste litertje zelf meegenomen drinken (lees alcohol, frisdrank had niemand mee) begon. Gelijk ook even wat lui op pad gestuurd om maar 2 party tenten te halen in de prachtig ingerichte HEMA winkel. Helaas hebben de party tenten de 3e nacht niet overleefd, mooi windvlaagje en krak zeiden 2 pootjes, een natuurlijke reactie was uiteraard om de rest dan ook maar flink te vernielen. Ach we hadden al lol genoeg gehad van die dingen en mee naar huis nemen is nooit een optie geweest.
Dag 1:
De vrijdag, eigenlijk dag 2 natuurlijk maar op dag 1 was het festival terrein helaas niet open. Beginnen met de Blood Red Shoes. Moet eerlijk zeggen dat ik hun muziek nog nooit gehoord had maar het klonk magisch, het geluid in de Alpha was (toen nog wel) heel goed. Ja je ziet het goed, toen nog wel staat er tussen haakjes achter. Want wanneer je eenmaal in de Bravo of India bent geweest merk je pas hoe slecht het geluid in de grootste tent van Lowlands Paradise eigenlijk is. Het volgende wat we gingen zien was Bring Me The Horizon. In de Grolsch, uiteraard al een van mijn favorieten tenten alleen al door de naam. Het was hard, ruig, vies, goor, alles erop en eraan. Lekker muzikale metal met een lead zanger met een kut stem. Maar heerlijk dat was het wel! Kei harde circle pits aan de rechterkant van de stage, waar aan de linkerkant de mensen zich opmaakten voor een incredible wall of dead waarbij een van onze groep zijn neus nog zou gaan kneuzen. Na, op BMTH kei en kei hard los gegaan te zijn gingen we door naar de Marmozets, iedereen was eigenlijk een beetje in een dip beland dus we hebben vooral even wat gegeten en gedronken + gechilld met Marmozets op de achtergrond. Wat trouwens prima vertoeven was.
Dan komt het moment, opweg naar de Alpha voor Triggerfinger, natuurlijk stampes druk dus gewoon buiten gebleven maar je merkte gelijk wat een kut geluid die tent eigenlijk heeft. Jammer. Daarna ook maar snel naar Flume in de Bravo gegaan. En hoe hard was dat!? Hij begon met een lage bass toon waarbij je organen bijna uit elkaar trilde. De toon was gezet. Voor zijn booth op de stage stond een 6 hoekige doos unit met spiegels en ledjes erin. Spacend, dat is denk ik de enige juiste omschrijving die men hierbij kan neerzetten.
Na het Flume spektakel, wachtende op wat uiteindelijk mijn nummer 1 van Lowlands zou worden, maar even flink wat bier gehaald om mijn vochtgehalte bij te werken. Had ik beter niet kunnen doen want tijdens I Am Legion (mijn persoonlijke nummer 1) kwam alles er net zo hard weer uit, er openden poriën waarvan ik echt geen flauw benul had dat ze op die plekken überhaupt bestonden. Verder natuurlijk een onvergetelijk nachtprogramma in de Bravo met Lenzman, Fred V & Grafix en Camo & Krooked.
Ja de sfeer, flow, adrenaline en zin in meer gierde door mijn lichaam. Op naar dag 2!
Dag 2:
We hadden het plan om Tai Chi te gaan doen om half 11 in de ochtend. Captain Obvious has arrived! Hebben we uiteraard niet gedaan want iedereen was brak of nog niet eens wakker om half 11. Eerste van onze groep had zijn maaginhoud al naast de tent gelegd, die dacht vast dat ie er dan alvast vanaf zou zijn. Helaas heeft hij dit het hele weekend nog moeten horen.
Rond een uurtje of 12 toch maar het terrein op en niet eens voor de muziek. Even al die kleine shops langsgelopen. Zag er allemaal wel leuk uit, leek een beetje op een XXL versie van de dingen die gebeuren op het mini festival Lalaland.
Het eerste optreden wat we hebben bezichtigd was dat van Oscar and the Wolf. Hoe lekker is dat zeg, nog nooit van gehoord (wederom) maar overheerlijk relaxerend om mee wakker te worden. De zanger had een of ander gewaad om zich heen hangen, het leek op een stuk stof wat hij stiekem uit de kast van de Dalai Lama had gejat. Geweldige vibe hing er rond de Charlie tent. Daarna naar de India voor Cage the Elephant. Na dit ontzettend lekker feestje in dezelfde tent gewacht op Chet Faker, ik vond dit helaas vies tegenvallen dus het was maar weer eens tijd om mijn lichaam op de grond te laten ploffen na een pilsje gescoord te hebben en lekker een sigaretje op te steken. Want na Chet Faker was het tijd voor mijn persoonlijke nummer 3: The Kik. Ze worden door sommigen wel de Neerlandse Beatles van deze tijd genoemd. Dat mag, het mag allemaal! Als het maar gelijk staat aan lekker swingende pop rock met een kneiter stevige Rotterdamse stem (Dave von Raven). Feest, feest, feest. Het was één groot feest. De zanger moest soms meerdere minuten wachten tot het applaus van ons aller publiek ophield om iets door de microfoon heen te proppen.
Eigenlijk was ik van plan na The Kik een feestje te bouwen bij Gesaffelstein, dat vond mijn lichaam niet zo'n heel erg strak plan dus maar even naar de camping gelopen, hapje in mijn mik geduwd en nog wat bier om het weg te spoelen om zo nog even een laatste nummertje van Gesaffelstein te kunnen gebruiken om spierpijn te ontwikkelen voor later.
Hierna was ik van plan een los projectiel te spelen en iedereen maar te volgen voor het nachtprogramma want ik had niet per se dingen die ik echt wilde zien. Hier is helemaal niks van terecht gekomen. Het programma ging als volgt. Bier halen, neer ploffen naast de Bravo. En praten, heel veel praten. Met uitzicht op de vetste 'muur' van het hele terrein. Zoek het maar op, ik durf het niet te omschrijven in woorden omdat ik geheid de sickness van de muur kleineer met alleen mijn woorden. De klok sloeg half 6 toen ik mijn tentje open ritste om een welverdiend uiltje te knappen.
Dag 3:
Alweer zondag, fuck wat gaat dat snel. Ook nu wilden we eigenlijk naar Tai Chi maar wederom had niemand zin of energie om eerder dan 10 uur zijn bed uit te kruipen. Het nieuwe doel was om op tijd te zijn voor het concert van Snoop Dogg. Het was leuk hem eens te horen live, maar overweldigend? Nee. Niet voor mij in ieder geval. Snel vergeten en gauw door naar de voorkant van de Alpha om in het voor vak te geraken tijdens Die Antwoord. Ook dat was muzikaal (vooral vocaal van die meid) niet het beste. Maar hé, het was wel een groot heerlijke liefhebbend feest! Stukken belangrijker vond ik dat. Gauw daarna door naar de Grolsch, snoeihard springen en de benen testen op Gogol Bordello. Uitgerekend deze mannen en vrouwen staan op mijn persoonlijke nummer 2 plekje. En waarom?! Lees en huiver. Het is Gypsy Punk. Het is veel feest, veel instrumenten, veel mensen die hun stem laten horen door de microfoon. Het is Punk, zo nu en dan zelfs richting de rock. Af en toe versta je er geen reet van want dan praten ze de taal van hun oorsprong. Er zitten heerlijke stukjes gitaar, viool en accordeon doorheen. Die gasten zijn gek, ze zijn dronken (ze dronken immers aan één stuk door tijdens het optreden). Het is de perfecte band voor op een festival. Natuurlijk waren het invallers deze keer voor London Grammar maar wat ben ik blij dat die chick van London Grammar met haar stem loopt te kloten anders was dit heerlijke feest er nooit geweest! Iedereen, ga deze muziek checken! Zet het dan alsjeblieft snoeihard aan. Maak iedereen in je huis en naast je huis boos omdat het te hard staat en maak feest! Dat is waar deze band voor staat, feest, feest en nog eens FEEST. Doe het! Helaas kwam ook aan dit optreden een einde. Daarna was de schade goed te zien. Mijn broek was doorweekt en de regen die moest nog komen. Het was zweten, het was vunzig maar ik was o zo blij dat ik dit feestje mee heb mogen maken. Gelukkig ook maar dat het kort daarna flink begon te storten, kon ik tenminste even afkoelen.
Vervolgens dezelfde tent even ingedoken om met een klein groepje You Me At Six te horen, was oké. Lekker harde ruwe gitaren alleen jammer dat de lead stem dan weer zo slap is. Ja daar had ik liever die dude van BMTH gehoord maar oké. Ik zal niet klagen want ik heb alsnog goed genoten van het geheel.
Vervolgens was mijn dip op zijn toppunt, dus ging ik naar The Skints. Wauw, wauw, wauw. Heerlijke reggae/ska/dub/dnb slow. Het waren heerlijke, lekkere, chillende, relaxerende vibes die uit de speakers kwamen zetten. Ja het was fijn. Helaas zat hierna mijn Lowlands avontuurtje er alweer bijna op. Nog even naar QOTSA geweest wat vies tegenviel, zowel door het geluid in de Alpha als de band zelf.
Ja ja, dat was het weer. Nog even doei zeggen en dergelijke tegen de mensen die ik ken en bam. Snel mijn spullen pakken en wegwezen want mijn lift stond alweer een uur op me te wachten. Gelukkig zat ik nog in de feeststemming dus had ik er weinig moeite mee.
Het was goed, hard, ruig, vies, vunzig, chill, relax, sfeervol, episch, anti melancholisch, feest, druk maar toch ook weer niet, gezellig, duur maar dat maakt geen fuck uit. Oftewel, als je er nog nooit ben geweest. GA ER HEEN ALSJEBLIEFT.
Dus.
En als iemand mij kan vertellen wie Micheal is, of waar Sjoerd blijft of wanneer Slayer speelt ben je een held.
Abonneren op:
Reacties (Atom)